Φέτος αποχαιρετάμε έναν άνθρωπο, που δεν υπήρξε απλά ένας πολύτιμος παίκτης για την ομάδα μας, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Έναν αθλητή που τίμησε τη φανέλα μας με το ήθος, το πάθος και την αυθεντικότητα του χαρακτήρα του. Έναν από εκείνους τους σπάνιους τύπους που δεν χρειάζεται να πούνε πολλά – γιατί φρόντιζε να μιλάει το παιχνίδι του και η συμπεριφορά του.

Ο Νίκος ήταν από τους στυλοβάτες της ομάδας μας, τόσο στα δύσκολα όσο και στα ωραία. Πάντα δίπλα στον κάθε συμπαίκτη, πάντα έτοιμος να κάνει ακόμη και τη «βρώμικη» δουλειά στο παρκέ χωρίς να ζητά τα φώτα. Δεν έπαιξε ποτέ για τα στατιστικά, έπαιζε για το σύνολο. Και αυτό λέει πολλά.

Σε Α’ ΕΣΚΑ και National League 2, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο – όχι μόνο γιατί έβαζε πόντους ή έπαιρνε ριμπάουντ, αλλά γιατί ήξερε να εμπνέει, να ενώνει, να σηκώνει το κεφάλι όταν όλα πήγαιναν στραβά και να δείχνει τον δρόμο.

Ένα καλό παιδί, μάγκας με την καλή έννοια. Ξέρει πάντα πώς να κρατά τις ισορροπίες, πώς να μιλήσει, πώς να στηρίξει. Ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα, αντίθετα, έδινε λύσεις. Αντιπροσώπευε όλα όσα θέλουμε να βλέπουμε σε έναν αθλητή και έναν άνθρωπο μέσα σε μια ομάδα.

Η αποχώρησή του αφήνει ένα μεγάλο κενό, αλλά και μια ακόμα μεγαλύτερη παρακαταθήκη: το παράδειγμα του για τους μικρούς που έρχονται, για τους φίλους της ομάδας, για όλους μας. Του ευχόμαστε τα καλύτερα στη συνέχεια – σε όποιο γήπεδο κι αν πατήσει, να ξέρει ότι εδώ θα έχει πάντα μια οικογένεια.

Νίκο, σε ευχαριστούμε για όλα.

Μια φορά Μελίσσια, για πάντα Μελίσσια!



ΑΝΔΡΕΣ